สวัสดีค่ะ บ้าน BTS Thailand นะคะ วันนี้มีเรื่องที่จะมาบอกทุกคนเกี่ยวกับโปรเจคดิจิตอลเซล ก่อนที่จะพูดถึงเรื่องโปรเจค เราอยากจะพูดถึงความสำคัญของรางวัลก่อน หลังจากที่เราทำโปรเจคดิจิตอลเซลมา 3 ครั้ง เราก็ได้เรียนรู้และเข้าใจสิ่งต่างๆ มากขึ้น จริงๆ แล้วในตอนแรกเราก็คิดแค่อยากได้รางวัลเพราะบังทันอยากได้ หลายครั้งที่น้องบอกว่าอยากได้รางวัล บ่อยเสียจนคิดว่าคงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้ได้รางวัลมา จุดประสงค์แรกมันมีแค่นั้นจริงๆ ค่ะ แต่พอทำโปรเจคนี้มาอย่างยาวนาน และได้เห็นผลลัพธ์ของรางวัล นั่นทำให้เราเข้าใจว่ารางวัลมันมีความสำคัญยังไง บางคนอาจจะคิดว่า บังทันไม่ต้องได้รางวัลก็ได้ แค่ได้ทำเพลงที่อยากทำก็พอแล้ว แต่ในความเป็นจริง ในวงการเพลงที่การแข่งขันสูงขนาดนี้ รางวัลมีความสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด แค่ได้ทำเพลงที่อยากทำมันคงจะไม่เพียงพอที่จะยืนอยู่ในวงการนี้ ถ้าหากน้องแค่อยากทำเพลงที่อยากทำจริงๆ และพอใจแค่สิ่งนั้น น้องก็คงจะไม่เลือกเดบิวต์เป็นไอดอลในความคิดของเรา น้องคงต้องการ "ทำเพลงที่มีคนฟัง" และรับรู้ถึงตัวตนของเขาผ่านเพลงได้มากกว่า ถึงเลือกเดินทางนี้ อย่างที่ยุนกิเคยพูดว่าการเป็นศิลปินใต้ดินของเขามันลำบาก การเป็นศิลปินใต้ดินมันอาจจะเหมือนการร้องเพลงด้วยปากเปล่า ที่มีคนสนใจแค่เฉพาะกลุ่ม การเป็นไอดอลก็เหมือนนักร้องที่มีไมค์ ที่สามารถส่งต่อเพลงไปให้คนจำนวนมากได้ คนที่จะได้ฟังเพลงก็เป็นกลุ่มที่ใหญ่ขึ้นมา ซึ่งก็คือแฟนคลับอย่างเราๆ ส่วนการเป็นไอดอลที่ได้รางวัล ก็เหมือนนักร้องที่มีไมค์ และลำโพงชั้นดีที่สามารถขยายเสียงไปได้ไกลๆ สามารถทำให้คนที่ไม่ใช่แฟนคลับ ได้ยินเสียงเพลงของพวกเขา และหันมาสนใจผลงานของพวกเขา 

     

       หลังจากที่บังทันได้รางวัลครั้งแรกตอนอัลบั้ม 화양연화 pt.1 ทุกๆอย่างก็เปลี่ยนไป แฟนคลับมากขึ้น แฟนเพลงก็มากขึ้นเช่นกัน สำหรับเราที่อยู่กับบังทันมาตั้งแต่เดบิวต์ ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงนี้อย่างชัดเจน มันชัดจนรู้สึกว่า นี่สินะผลของรางวัลที่บังทันอยากได้ นี่สินะความสำคัญของรางวัล รางวัลมันมีความหมายมากกว่าแค่แสดงว่าเพลงนั้นๆประสบความสำเร็จ แต่ในความคิดเรา มันเหมือนตัวช่วยขยายเสียงให้เพลงของบังทันไปถึงคนที่ไม่รู้จักพวกเขามากยิ่งขึ้น กับความเหน็ดเหนื่อยตั้งแต่ยังเป็นเด็กฝึกจนเดบิวต์มาแล้วก็ยังคงต้องทำงานหนักในทุกๆวัน รางวัลมันเลยสำคัญต่อพวกเขามากจริงๆ แม้พวกเราจะเป็นแค่ส่วนเล็กๆที่ได้ทำโปรเจคขึ้นมา คอยเป็นกำลังเล็กๆที่ผลักดันเขาไปข้างหน้า คอยเป็นมือเล็กๆที่พยายามจะไขว่คว้ารางวัลมาให้เขา พวกเราแอดมินทุกคนรู้สึกดีใจที่ได้เป็นกำลังส่วนหนึ่งในการซัพพอร์ตบังทันจริงๆ พวกเรายินดีเสมอมาที่คอยได้ช่วยอาร์มี่ให้ได้ซัพพอร์ตบังทันอย่างเต็มกำลัง ตลอดช่วงเวลาที่ได้ทำโปรเจคมันเป็นฮวายังยอนฮวาที่แท้จริงเลย ทั้งสุขและทั้งเศร้า ในวันนี้มันก็ยากที่จะเอ่ยเรื่องนี้ขึ้นมาเช่นกัน พวกเราคงต้องบอกว่า หลังจากนี้ไปบ้านเราคงจะไม่ได้ทำโปรเจคดิจิตอลเซลอีกแล้ว ด้วยปัญหาทุกอย่างที่เราเจอ มันเกินกว่าที่เราจะรับมือไหวแล้วจริงๆ ถึงแม้เรารู้ดีว่ารางวัลมันสำคัญกับบังทันแค่ไหน แต่เราดันทุรังมาจนถึงตอนนี้ แบกปัญหามาจนถึงตอนนี้ได้มันก็ทำให้เราหมดพลังเช่นกัน พวกเราทำโปรเจคต่างๆให้บังทันติดต่อกันโดยไม่ได้หยุดพักมาเป็นเวลา 1 ปี 5 เดือนแล้ว เริ่มจากเดือนส.ค.ปีที่แล้วที่เรา เริ่มทำโปรเจค LET BTS KNOW PT.1 / PT.2 / PT.3 / ALL U NEED IS BTS IS ALL U NEED / จนมาถึง FLY LIKE A BUTTERFLY มันต่อเนื่องอย่างยาวนาน ในตอนแรกที่เริ่มโปรเจคดิจิตอลเซลเราก็คิดแค่ว่าค่อยๆเรียนรู้ไป ครั้งที่ 2 มันคงง่ายขึ้น แต่ที่ไหนได้ปัญหาที่เจอกลับไม่เหมือนครั้งแรกเลย แต่เราก็พยายามแก้ปัญหาจนทำโปรเจคได้สำเร็จ จนครั้งที่ 3 เราคิดว่าความเป็นต่างชาติของเรามันเกินเยียวยาแล้ว เราเลยต้องหาอาร์มี่เกาหลีช่วย การต่อสู้กับเมล่อนมันเป็นเรื่องโคตรบ้าบอเพราะเราเป็นต่างชาติการจะซื้อแพคเกจเยอะๆมันเป็นเรื่องยาก ในตอนแรกก็มีคนเข้ามาช่วยเราดี รับปากตกลงกันอย่างดี แต่สุดท้ายก็เหมือนโดนทิ้งไว้กลางทาง สิ่งที่เรารู้สึกมาตลอดที่ต้องขอให้เขาช่วย โดยที่เราทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากรอ มันเหมือนกับว่าเรายืมจมูกคนอื่นหายใจ เหมือนคนที่เดินเองไม่ได้และต้องมีคนมาช่วยพาเราเดิน แต่สุดท้ายเขาเองที่เป็นคนผลักเราล้มจนเข่าถลอก เราคงพูดลงลึกไปในรายละเอียดไม่ได้ว่าเราเจออะไรมาบ้าง เพราะมันคงไม่ใช่ผลดีนักถ้าพูดมันออกมาตรงนี้ แต่มันนักหนามากจริงๆค่ะ การทำโปรเจคดิจิตอลเซลมันไม่ใช่แค่การจัดการเรื่องเมล่อนให้ทุกคนอย่างเดียว มันยังมีส่วนของเงินโดเนทและเงินที่ทุกคนฝากเราซื้อแพคเกจ การได้รับความเชื่อใจจากทุกคน เรารู้สึกขอบคุณมากๆ นี่ก็เป็นอีกส่วนที่เราต้องดูแลและรับผิดชอบว่าจะทำยังไงให้เงินที่ได้มาคุ้มค่ากับการไว้ใจที่ทุกคนให้มามากที่สุด แต่ในส่วนนี้ก็มีปัญหาอยู่เหมือนกัน บางคนที่ฝากซื้อแพคเกจมา ไม่เข้าใจปัญหาที่เราเจอ ทั้งเรื่องไอดีล็อกและเรื่องอื่นๆ ทำให้บางคนไม่พอใจ เราก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากนำเงินส่วนตัวโอนคืนเพื่อชดใช้คืนให้ ปัญหามันมาจากทุกๆด้านทั้งเรื่องของระบบเมล่อน ทั้งเรื่องอาร์มี่เกา ทั้งเรื่องอาร์มี่ไทย มันหลายอย่างมากจริงๆจนรู้สึกว่าเราคงแบกปัญหาพวกนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว

  

     เราไม่อยากเป็นอาร์มี่ที่ไม่มีความสุข เราเองก็อยากเป็นอาร์มี่ที่ยิ้มและมีความสุขเหมือนกับคนอื่นๆ ที่ผ่านมาตอนที่บังทันมีคอนเสิร์ต บังทันปล่อยเอ็มวี บังทันมีแฟนไซน์ ทุกคนก็คงจะดูรูป ดูสตรีม ฟังเพลงกันอย่างมีความสุข ในขณะที่เราต้องนั่งจมกับปัญหาพวกนี้ แต่เราก็โทษใครไม่ได้เลยนอกจากตัวเองที่ดันทุรังทำอะไรที่มันเกินตัวแบบนี้เอง เรารู้ว่าอาจจะมีคนที่เสียใจและผิดหวังที่เราตัดสินใจแบบนี้ แต่เราคิดว่าเรามีกำลังส่งบังทันได้เท่านี้ เราเต็มที่ที่สุดแล้วสำหรับแฟนคลับต่างชาติที่จะพยายามทำอะไรเพื่อศิลปินของเรา ต่อจากนี้ไม่ใช่ว่าเราจะไม่ช่วยบังทันเรื่องรางวัลแล้วนะคะ แต่แค่เรื่องเมล่อนที่เราจะไม่ทำอีกแล้ว อาร์มี่คงต้องหาทางซื้อแพคเกจกันเอง แต่การโหวตรายการต่างๆ เราก็จะอัพเดตเหมือนเดิมแบบที่ผ่านมา เราคงต้องกลับมาในจุดที่เราทำได้โดยไม่เกินกำลังของเราอีกแล้ว ที่ผ่านมาเราขอบคุณอาร์มี่ทุกคนมากๆที่บ้าพลังมาร่วมโปรเจคกับเรา อาร์มี่จำนวน 44 คนในโปรเจค pt.1 อาร์มี่อาสา 196 คนและอาร์มี่อาสาสำรองที่มาช่วยระหว่างโปรเจค pt.3 และในโปรเจคสุดท้าย อาสาสตรีม สตาฟอาสา  อาสาโหวต รวมแล้วเกือบ 400 คนที่เข้ามาช่วยกัน มาเป็นกำลังสำคัญของเรา ถ้าไม่มีทุกคนช่วย โปรเจคทั้ง 3 ครั้งก็คงจะไม่เกิดขึ้น อาร์มี่คนอื่นๆก็ด้วย ที่ถึงแม้จะไม่ได้มาร่วมโปรเจค แต่ก็ช่วยกันสตรีม ช่วยกันโหวตอย่างเต็มที่ ขอบคุณทุกคนที่อดหลับอดนอนไปด้วยกัน ถึงแม้เราจะต้องเจอกับปัญหา แต่พอมองไปที่ทุกคนที่ทำงานอย่างหนักไม่แพ้กัน เราเลยสามารถแบกปัญหาทุกอย่างมาจนจบได้ ขอบคุณอาร์มี่จริงๆนะคะ 

       

       ช่วงที่ทำโปรเจคมันเป็นฮวายังยอนฮวาที่แท้จริงเลย มันทั้งมีความสุข แต่ก็มีความเศร้าอยู่ด้วย มีทุกรสชาติจริงๆ ต่อจากนี้ไปมันก็จะเป็นความทรงจำที่ดีที่เราจะเก็บไว้ หากเวลาผ่านไปและได้มองย้อนกลับมามันก็คงเป็นเรื่องที่น่าภูมิใจแน่ๆ ขอบคุณทุกคนมากๆนะคะ และก็ขอโทษจริงๆที่ทำมันได้ไม่ค่อยดีนัก ที่บ้านเราเลิกทำโปรเจคดิจิตอลเซลไม่ใช่ว่าพวกเราไม่รักบังทันนะคะ แต่อยากให้ลองมองในมุมพวกเราดู และอยากให้เข้าใจกันนะคะ ㅠㅠ และหากตลอดการทำโปรเจคที่ผ่านมา ทางบ้านเราได้ทำให้ใครรู้สึกแย่ ทั้งตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ พวกเราขอโทษด้วยนะคะ มาถึงตอนนี้เราเข้าใจคำพูดที่บังทันบอกแล้วล่ะว่า ไม่รู้จะพูดคำไหนได้นอกจากคำว่า ขอบคุณ และ ขอโทษ พวกเราก็รู้สึกแบบนั้นเช่นกันค่ะ ขอบคุณและก็ขอโทษนะคะ รักนะ